Dende que Hawaii emerxeu do fondo do mar a partir do volcán Diamond Head, e foi inicialmente habitada por colonos das illas Marquesas e, máis tarde, de Tahití, a súa historia viuse marcada por numerosas incursións que alteraron a vida dunha das sociedades máis xenuínas do Pacífico.
O 17 de xaneiro de 1779, James Cook, a bordo do Discovery, descobre as que bautizaría como illas Sandwich. Naquel momento, os nativos celebraban un ritual en honor ao Deus Lono. Era a primeira vez que avistaban unha nave e creeron ver achegarse o templo flotante do Deus do Mar.
Entre múltiples fitos na súa historia, pódese salientar a chegada de misioneiros protestantes a finais do século XIX ou, xa en pleno século XX, a declaración de Hawai como quincuaxésimo estado norteamericano.
O bombardeo de Pearl Harbour polos xaponeses supuso outro duro golpe e provocou a entrada de Estados Unidos na Segunda Guerra Mundial. E paradoxicamente, os xaponeses protagonizaron, a partir dos anos 80, un investimento masivo en bens inmobles que provocou o aumento sen precedentes no prezo da vivenda.
Nunha cultura na que a propiedade da terra non existía e as responsabilidades sociais estaban absolutamente asimiladas pola comunidade, foi difícil asimilar todos estes cambios.
A poboación nativa é hoxe en día o colectivo máis desfavorecido, con diferenza, de todos os que habitan as illas. A pesar diso, non amosan resentimento e, milagrosamente, conservan o espírito aloha da cultura dos seus antepasados.
Nunha escola, os nenos cantan, acompañados pola cadencia dun ukulele, un poema que describe a orixe do cosmos: “Pola mañá, o vento sopra a néboa e deixa caer unha cortina de chuvia sobre os vales. A chuvia é a semente que o ceo pai impregna na terra nai, e desa unión nace todo no cosmos”
Texto e fotografías: Noemí Iglesias Rodríguez
0 comentarios:
Publicar un comentario